เรื่องราวในตัวหนัง อย่างไรก็ดีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังอย่าง The November Man บอกเล่าเรื่องราวของสายรุ่นเก๋าอย่าง ปีเตอร์ เดอเวอโรห์ (เพียร์ซ) ที่กำลังฝึกฝนฝีมือแล้วก็ทดลองความรู้ความเข้าใจของสายฝึกหัดอย่าง เมสัน (ลุค บราเซย์) แต่ว่าแล้วเหตุที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อระหว่างปฏิบัติภารกิจนั้น ปืนไรเฟิลที่เขาพยายามจะปลิดชีพคนร้าย วิถีกระสุนได้ลั่นไปถูกเด็กน้อยจนเสียชีวิต เรื่องในคราวนี้เองทำให้ปีเตอร์ตัดสินใจที่จะให้เขาไม่ผ่านการทดสอบ

เวลาผ่านไปนับเป็นเวลาหลายปี ปีเตอร์เกษียณอายุชีวิตแนวทางการทำงานของตนเองออกมาดำรงชีวิตอยู่อย่างเงียบสงบที่เมืองริมชายน้ำ แต่ว่าและราวกับหน้าที่ได้เรียกร้องให้เขากลับไปปฏิบัติงานอีกที และก็ระหว่างที่เขาทำหน้าที่อยู่นั่นเอง เขาก็บังเอิญต้องช่วยเหลือ ซีเลีย (แคทเธอรีน่า สกอร์โซเน่) จากการโดนตามล่าหลังจากที่เธอปฏิบัติหน้าที่แทรกซึมเป็นหนอนบ่อนไส้อยู่ในรัฐบาลของศัตรู แต่ว่าแล้วทางการของรัฐบาลสหรัฐก็มีคำสั่งให้เก็บเธอซะ ปีเตอร์พบว่าหญิงสาวที่เขาพึ่งช่วยมาสิ้นบุญเขาก็เกรี้ยวกราดจนถึงแทบจะบ้า เมื่อความเป็นจริงปรากฏออกมาว่าเธอเป็นคู่ทุกข์คู่ยากลับๆที่เขารักแล้วก็มีลูกสาวกับเธอหนึ่งคน ปีเตอร์ก็เลยแค้นรวมทั้งคิดแผนจะคิดบัญชีกับผู้ที่ฆ่าแฟนของเขา

เรื่องราวการแก้แค้นไม่ได้ง่ายนัก เมื่อเหตุการณ์ที่เกิดสังกัดภรรยาของเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับแนวทางปกปิดความยั่งยืนมั่นคงในระดับประเทศ ความลับที่ซีเลียสืบรู้มามีส่วนเกี่ยวข้องกับอลิส โฟร์เนีย(โอลก้า คูรีเลนโก้) หญิงสาวผู้กำลังวิ่งหนีจากอดีตกาลของตน และก็กำลังถูกตามล่าจากมือสังหารสาวอปิ้ง อเล็กซ่า(อมีเลีย ทาร์สิเมฮิค) ทำให้ปีเตอร์จะต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือและก็สืบเสาะหาความเป็นจริง

แม้ว่าหน้าหนังของ The November Man จะมองออกจะเปิดเผยเป็นหนังแอ็คชั่นสายลับที่ดูโครมคราม แต่ว่าเอาเข้าที่จริงแล้วตัวหนังกลับไม่ได้เน้นหนักในส่วนของฉากต่อสู้ เกมแมวไล่จับหนูรวมทั้งการชิงไหวชิงพริบระหว่างนักแสดงต่างๆกลับเป็นสิ่งชูโรงในหนังประเด็นนี้ แต่ว่าด้วย “ภาพจำ” ของตัวเพียร์ซ บคอยสแนนเองที่เคยเป็นอดีตสายบอนด์มาก่อน ภาพพยัคฆ์ร้าย 007 ก็เลยไม่สามารถถูกสลัดออกไปจากหัวของผู้ชมได้เลย และก็เชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าแฟนหนังเดนตายในหนังกลุ่ม “สายลับ” บางทีก็อาจจะรู้สึกเฉยๆกับเรื่องราวในหนัง เนื่องมาจากมันเป็นพล็อตซ้ำซากที่เราได้ชมมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนในหนังเครือญาตินี้ แต่ว่าอย่างไรก็ตามผู้กำกับอย่างโรเจอร์ โดนัลสัน ก็ยังสามารถคุมโทนหนัง แล้วก็จับจังหวะสำหรับในการเล่าราวทั้งหมดออกมากลมกล่อมและก็มองเพลิดเพลินในระดับหนึ่ง

ในตอนกลางเรื่องจะมีเหตุการณ์ที่อาจารย์ (ปีเตอร์) และก็ศิษย์ (เมสัน) จำเป็นต้องสู้กัน ฉากที่ระทึกใจที่สุดอาจจะหนีไม่พ้นฉากที่ปีเตอร์แอบเข้ามาในห้องของเขารวมทั้งจับสตรีคู่รักของเมสันเป็นตัวรับรอง เพื่อ “วัดใจ” ว่าเขาจะเลือกอะไรที่สำคัญกว่าระหว่าง คนรักหรือการปลิดชีพศัตรู

อย่างไรก็แล้วแต่การขับเคี่ยวของลูกศิษย์และก็คุณครูก็ถูกพรีเซ็นท์ในแบบการเผชิญหน้ากันของทั้งสองฝ่ายตลอดทั้งเรื่อง แล้วก็เอาเข้าจริงๆพวกเรากลับมิได้มองเห็นความเจริญทางอารมณ์ของทั้งสองฝ่ายสักเท่าไหร่ นอกเหนือจากนั้นพล็อตรองอย่างเรื่องความมั่นคงยั่งยืนระดับประเทศก็ถูกพรีเซ็นท์เข้ามาในแนวทางที่ว่า เรื่องชั่วช้าเล็กๆของคนหนึ่งคน อาจทำให้ความมั่นคงและยั่งยืนในระดับประเทศกำเนิดง่อนแง่นอย่างยิ่งจริงๆ

หากแม้ภาพรวมของหนังอาจจะมิได้มีอะไรแปลกใหม่เกินจะคาดเดานัก แต่ว่า The November Man ก็ไกลห่างจากความเหนื่อยหน่าย มันมีความระทึกใจปลุกอารมณ์ในตลอดทั้งเรื่อง มองง่ายๆไม่ต้องคิดอะไรมากขอรับ

ขอขอบคุณ
ข้อมูล : sanook

 …

มนุษย์ต่างดาวตุ๊กตายาง เคราะห์ซ้ำกรรมซัดยังไม่จบเท่านั้น สิ่งสำคัญที่ทำให้หนังคว่ำสนิทมาจากคำติชมแล้วก็ความรู้สึกของผู้ชมที่เป็นไปในแนวทางเดียวกัน ว่ามันเป็นหนังเฮงซวยเรื่องหนึ่งรายปี 2009

มนุษย์ต่างดาวตุ๊กตายาง ทำให้หนังได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Razzie Awards 2010 ทั้งหมดทั้งปวง 8 สาขา ก่อนจะเอารางวัลในสาขา Worst Remake, Rip-Off or Sequel ไปนอนกอดท้ายที่สุด

ในความเป็นจริงแล้ว Land of The Lost เป็นทีวีซีรีส์ที่มีชื่อเสียงในยุค 70 ซึ่งเป็นรายการสำหรับครอบครัวกล่าวถึงพ่อนักวิทยาศาสตร์รวมทั้งลูกๆที่หลุดไปในสมัยไดโนเสาร์ ทำให้พวกเขาจำต้องเพียรพยายามหาทางมีชีวิตรอด ความยาวทั้งหมด 3 ฤดูกาล ส่วนในเวอร์ชั่นภาพยนตร์นั้นยูนิเวอร์แซล สตูดิโอเลือกกางรด สิลเบอร์ลิ่ง มานั่งแท่นดูแล ซึ่งที่ผ่านมาเขาส่งผลงานสะดุดตาอย่าง City of Angels (1998) รวมทั้ง Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events (2004)

ความแตกต่างระหว่างสองเวอร์ชั่นนี้อยู่ที่ว่า เวอร์ชั่นโทรทัศน์ซีรีส์เป็นงานที่ดีไซน์มาเพื่อทุกคนในครอบครัวสามารถสนุกสนานไปกับเรื่องราวได้ แต่ว่าในเวอร์ชั่นภาพยนตร์ ซึ่งมีลักษณะ “ล้อเลียน” งานต้นฉบับลักษณะเดียวกันกับหนังอย่าง Starsky & Hutch หรือ The Brady Bunch Movie ที่ “ตั้งมั่น” ล้อผลงานในอดีตกาล

โดย Land of The Lost เปลี่ยนแปลงหมดทั้งตัวละครหลวงเรื่อง รวมถึงใส่บรรดามุกขำขันหยาบโลนที่เกี่ยวกับเรื่องเพศ หรือกล่าวคำพูดที่ไม่สุภาพและหยาบคาย ซึ่งเอาทราบดีแล้วการที่หนังประเด็นนี้ได้เรตติ้ง PG-13 ทำให้หนัง “ทะลึ่งตึงตัง” ได้ไม่สุดทาง มุกที่ควรขำขันก็แปลงเป็นแป้กกลางทาง

กลับมาที่เรื่องงานออกแบบ “เทคนิคพิเศษ” ที่ปรากฏอยู่ในหนังประเด็นนี้ เมื่อตรึกตรองจากงบประมาณสำหรับเพื่อการสร้าง 100 ล้านดอลลาร์ ทำให้พวกเรามีความคิดเห็นว่าที่จริงแล้วตัวคณะทำงาน “ตั้งมั่น” จะดีไซน์ฉากในหนังให้มีลักษณะเป็น “ซีจีไอ” แบบลอยๆประเภทให้ผู้ชมมองทราบด้วยว่านี่เป็นฉากเลียนแบบๆที่ถูกสร้างขึ้นในสตูดิโอ เอเลี่ยนที่สวมชุดยาง (แล้วก็ข้างในนั้นเป็นคน) แม้กระนั้นปัญหาอยู่แนวทางการเล่าราวในเวอร์ชั่นหนังทำให้ผู้แสดงมอง “ปัญญาอ่อน” เกินลิมิตที่ผู้ชมจำนวนมากจะทรหดอดทนกับความยาว 102 นาทีได้ แน่ๆเมื่อผู้ชมที่ต้องทนนั่งมองอยู่ในโรงภาพยนต์เป็นเวลายาวนานขนาดนั้นย่อมสาปส่งหนังประเด็นนี้ไม่มีชิ้นดี

แต่ว่าเมื่อเราได้โอกาสมอง Land of The Lost ในสเกลโทรทัศน์หน้าจอเล็กแล้ว ระหว่างที่เปิดหนังดูและทำกิจกรรมอันอื่นพร้อมกันไปด้วย พวกเราก็จะพบว่ามันเป็นหนังที่ช่วยให้ห้องของพวกเราไม่เงียบจนถึงเหลือเกิน เวลาเดียวกันหนังก็ไม่ได้เรียกร้อง “ความตั้งอกตั้งใจมอง” มาตั้งแต่ทีแรก กระทั่งพวกเราบางครั้งก็อาจจะพูดได้ว่าที่จริงแล้วจุดหมายของเพศผู้ควบคุมเอง ก็บางครั้งก็อาจจะตั้งมั่นล้อขนบของความเป็นโทรทัศน์ซีรีส์ในอดีตกาลอย่างสนุกสนานมือ แต่ว่าเมื่อมันถูกฉายอยู่บนจอภาพยนตร์ขนาดใหญ่เวลานี้มันกลับไม่ทำงานกับผู้ชมในโรงภาพยนต์ ก็เพียงเท่านั้น

ขอขอบคุณ
ข้อมูล : sanook

 …